پزشگان مغز ادم را اسکن کرده و فهمیده اند بر خلاف چیزی که شعرا و فضلا میگویند عشق چیز عجیب و غریبی نیست که ناگهان با دیدن یک نفر پیدا شود و می گویند عشق وقتی به وجود می اید که در مغز تغییرات شیمیایی رخ دهدو لوب پیشانی یا قدامی مغز که برای کار های منطقی خیلی مهم است موقع عاشق شدن کلا از کار می افتد و باعث میشود فرد به هیچ انتقادی گوش ندهد و هر تردیدی را که نسبت به ان فرد دارد بی خیال شود .و همین است که میگویند مخ یارو تعطیله .
دوپامین مغز در سطح بالایی قرار دارد که کلید لذت و درد است و با اعتقاد و رضایت ارتباط دارد و باعث میشود دست کشیدن از عشق دشوار شود .افزایش دوپامین موجب کاهش سروتونین میشود که حالت و اشتهای ما را تنظیم میکند و همین کم شدن سروتونین توضیح میدهد که چرا عشق میتواند ما را مضطرب و عصبی کند . ادم عاشق خورد و خوراک ندارد.
هومون ادرنالین هم موجب افزایش ضربان قلب .عرق کردن کف دست .خشک شدن دهان هنگام دیدن کسی که دوستش داریم میشود .
عده ای معتقدند با تنظیم ادرنالین .سروتونین و دوپامین میتوان جلوی عاشق شدن را گرفت و بعضی معتقدند به قول سهراب سپهری کاش همه عاشق بودند. نظر شما دوستان چیست؟